Canned Hunting: Fokken voor het jachttoerisme
In een gesprek over de mogelijke legalisatie van de handel in neushoorn-hoorns werd ik herinnerd aan een documentaire van Louis Theroux. In een mooie film liet hij de rare praktijken zien die zijn onstaan rondom de jacht op ‘big game’ in Afrika. Onverwacht staat de docu in zijn geheel op Youtube.
‘Duurzaam jagen’ met nieuwe aanplant van groot wild
Rondom de jacht op grote beesten is in Zuid-Afrika een hele industrie ontstaan; om wat voor reden dan ook zijn er mensen die maar wat graag een leeuw of een antilope doodschieten. Dat kun je verafschuwen, dat kun je verbieden maar dat helpt helaas weinig.
Net zoals met de neushoorns geldt ook hier: Als je weet dat je het toch gebeurt en zal blijven gebeuren kun je wellicht beter proberen te reguleren en er aan te verdienen. Dat laatste lukt de Afrikanen uitstekend, in omheinde reservaten worden gekweekte leeuwen, zebra’s, neushoorns en allerlei ander wild uitgezet puur voor de jacht.
http://youtu.be/zwkjvZjclf8
Grof betalen voor zelfgeschoten dooie dieren
Voor een raak schot vangen de wildebeestenboeren duizenden euro’s en er zijn genoeg mensen (vooral Amerikanen) die dat er maar wat graag voor over hebben. Zoveel dat het voor grote groepen mensen een broodwinning geworden is. Voor nog meer mensen is de jacht een bron van voeding; jagers zijn doorgaans slechts geïnteresseerd in de kop en de vacht – het vlees is voor de lokale bevolking.
Al met al een vreemd fenomeen maar wel met vele goede kanten: Rednecks mogen schieten wat ze willen zolang ze genoeg centen meebrengen. De jachtindustrie is een prima bron van inkomsten en dus zelfs ook van voedsel en zonder de fokkerij waren vele beesten misschien reeds lang uitgeroeid. Het ziet er voor ons kiloknallerconsumerende Nederlanders wellicht wat ongemakkelijk uit maar eigenlijk zijn er enkel en alleen winnaars. Of zien we wat over het hoofd?
ImageCredit: malko @ sxc.hu
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
Ontdek meer van WattisDuurzaam.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Op het eerste gezicht voordat je nadenkt lijkt dit heel akelig. Maar de mensen die dit doen weten tenminste wel dat ze met een dier te maken hebben. Toch wel een heel verschil met het “product” vlees dat in de Nederlandse schappen ligt. In Nederland is het volgens mij sport geworden alle associaties van dier en vlees door te snijden. We kweken vleesproductie achter slot en grendel in een klein kooitje… Dan denk ik dat zo’n leeuw die minimaal 2 jaar rondloopt in een vrij ruim park een beter leven heeft dan een dikbilkoe.
Wat hier over het hoofd wordt gezien is dat het welzijn van de leeuwen totaal geen waarde heeft. Deze leeuwen worden specifiek gefokt als toeristische attractie. Hierbij krijgen de leeuwinnen onnatuurlijk veel welpen (twee keer per jaar tegenover eens per twee jaar) en worden de welpen te vroeg bij hun moeder weggehaald. Dit zorgt voor veel stress en levert ook gezondheid- en gedragsproblemen op voor zowel de leeuwinnen als de welpen.
De leeuwenfokkers misleiden de toeristen door zichzelf ‘natuurbeschermers’ te noemen. Ook beweren ze dat de dieren worden gefokt om later te worden vrijgelaten in het wild. Dit is natuurlijk onjuiste informatie. Roofdieren die zijn geboren in gevangenschap, kunnen niet met succes worden vrijgelaten in het wild.
Voorstanders van “Canned Hunting” beweren dat de “ingeblikte jacht” dient ter bescherming van de diersoort. Maar feitelijk is het tegenovergestelde het geval: de groeiende trofeeënjacht voert de druk voor leeuwen die in het wild leven juist op, aangezien een toenemend aantal dieren in het wild wordt gevangen voor de fokkerijen. Het aantal wilde leeuwen krimpt al jaren. Lees meer over deze gruwel praktijken op deze website: http://www.vier-voeters.nl/campagnes/wilde-dieren/canned-hunting/
Inderdaad Inge, voor de boeren is het gouden handel. De positieve bijeffecten die met graagte worden aangegrepen voor de marketing zijn er echter wel. Natuurlijk kies je als leeuw het liefst voor een vrij en wild leven, zonder te dienen als schietschijf. De realiteit is echter weerbarstig.
Gezien die realiteit vind ik het verhaal van de wildfokkerijen toch vrij sterk. Juist omdat de toeristen bereid zijn grof te betalen kunnen ze de beesten een redelijk leven bieden. Zeker niet optimaal maar beter dan elk realistisch alternatief. Het hebben van een verdienmodel maakt deze industrie in zekere zin ‘duurzaam’. Minder nobel maar veel effectiever dan dweilen met de kraan open bij de gratie van gulle gevers.
Afgezien van het schieten had het filmpje op de site van viervoeters met een andere voice-over ook een positief stuk over een dierentuin kunnen zijn. Daarbij is het tekenend dat alleen de leeuw er wordt uitgelicht. De toeristen schieten op alles, de weldoeners mikken wederom slechts op het meest sexy dier.
Als dierenrechtenactivist zou ik me – zoals Ivo hierboven terecht stelt – eerst eens richten op de anonieme vleesindustrie hier direct om de hoek. Wanneer de misstanden daar zijn opgelost kunnen we altijd nog kijken wat er in Afrika beter kan. In de tussentijd sterven de mooie dieren daar in ieder geval niet uit.