Nederlander kweekt 17.000 ton zoete tomaten op zeewater
In Australië heeft het Sundrop Farms een baanbrekende tuinbouwkas in gebruik genomen. Met een zonnekrachtcentrale en een ontziltingsinstallatie tackelt het concept energie-, water- én voedselschaarste op commerciële schaal.
tomatenplanten groeien op zon en zee
Sundrop Farms produceert in de Australische kustplaats Port Augusta dagelijks acht vrachtwagens vol tomaten, op een voorheen uiterst dor stuk land. De kweker gebruikt geen pesticiden, fossiele brandstoffen en grondwater, zelfs geen landbouwgrond.
Het kassencomplex van Sundrop ligt vijf kilometer landinwaarts van de Spencergolf, aan de Australische zuidkust. “Via een ondergrondse leiding pompen we zeewater naar onze kas”, zegt Reinier Wolterbeek, de Nederlandse technisch directeur van Sundrop Farms (video). “Via 23.000 spiegels concentreren we zonnelicht op onze centrale toren. Met die geconcentreerde energie zetten we het zeewater om in zoet water.”
Klimaatvriendelijke en toekomstbestendige tuinbouw
Met de enorme hitte die in de zonnetoren ontstaat, produceert de kweker 39 megawatt aan superhete stoom. Daarmee maakt Sundrop irrigatiewater uit zeewater en ook de elektriciteit voor het kassencomplex. In de winter gaat de restwarmte van de concentrated solar power (CSP)-centrale de kas in om de groei van de tomaten te versnellen. In de zomer moet Sundrop zijn gewassen juist koelen. Dat gebeurt met kartonnen wanden waarin zeewater verdampt. Het verdampingsproces biedt niet alleen frisse maar ook steriele lucht, waardoor gewasbeschermingsmiddelen nauwelijks nodig zijn.
In de kassen groeien de tomaten in een hydrocultuur. De 180.000 planten staan hierbij niet in de volle grond maar in een voedingsrijke reststroom van de kokosindustrie. Het aquaponische systeem werkt waterbesparend en geeft veel controle over het groeiproces van de planten.
Wereldwijd lokaal geteelde groente uit een Nederlandse kas
In het dunbevolkte Australië is er in principe voldoende geschikte landbouwgrond om zonder kunstgrepen in de thuisvraag naar tuinbouwgroente te voorzien. Volgens critici is de duurzame woestijnkas van $ 200 mln daarom overkill. Het concept van Sundrop is echter in wereldwijd te herhalen op plaatsen waar daadwerkelijk een tekort aan water en geschikte teeltaarde heerst, of dankzij het veranderende klimaat ontstaat. “We weten dat de wereldbevolking nog jaren doorgroeit”, zegt Wolterbeek. “Daarom moeten we nu rekening houden met tekorten aan zoet water, voedsel en energie.”
Ten opzichte van een conventionele kas in Australië met een vergelijkbare output claimt Sundrop jaarlijks 360 miljoen liter water en 16.000 ton CO2-uitstoot te besparen. Supermarktketen Coles verkoopt de volledige productie, 17.000 ton tomaten per jaar, in 750 winkels door heel Australië. Coles heeft een afnamecontract voor 10 jaar zodat Sundrop zijn investering kan terugverdienen.
Naast het kassencomplex in Port Augusta werkt Sundrop aan nog een project in Australië en zijn er in Portugal en Amerikaanse staat Tennessee kassen in aanbouw. Ook in bijvoorbeeld het Midden-Oosten is het concept goed toepasbaar. Groente wordt daar nu nog vooral geïmporteerd. Lokale teelt verkleint de milieu-impact sterk en maakt de groente echt vers.
Met private-equity gigant KKR als investeerder is Sundrop Farms goed gepositioneerd voor wereldwijde expansie. Daar kan ook de Nederlandse industrie van meeprofiteren. De kassen op het 8 hectare grote complex aan de Australische zuidkust zijn gebouwd door kassenbouwer Van der Hoeven uit Den Hoorn in Zuid-Holland.
Bron: Sundrop Farms, New Scientist, RenewEconomy / Imagecredit: AllAnd, via Pixabay Public Domain
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
Ontdek meer van WattisDuurzaam.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
8 vrachtwagens tomaten per dag? Uit 20 hectare kas? Dat is onmogelijk. Laten we 250 dagen per jaar aannemen, en 30 ton per vrachtwagen. Dat is 250 x 30e3 x 8 / 20 / 10.000 = 300 kg/m^2. In Australië halen ze in andere kassen zeg 80 kg/m^2, in NL haal je met moeite 100 kg/m^2. Dat kan elders niet zomaar 3 x zo veel worden. 17.000 ton/20h = 85 kg/m^2. Het zullen wel kleine vrachtwagens zijn.
Bedankt voor de check en cijfers. In berichtgeving destijds sprak iedereen van ‘8 trucks a day’, ik zit niet genoeg in de materie om dat op waarde te schatten maar zag ook geen aanleiding er aan te twijfelen. Misschien het verschil tussen los gestort en verpakkingen in gestapelde kratjes?
Waar laten ze de pekel die overblijft na het ontzilten? Ik heb weleens begrepen dat gewoon lozen in zee behoorlijk veel milieuschade kan opleveren.