Energy Dome slaat zonnestroom op in samengeperste CO2
De Italiaanse startup Energy Dome demonstreert op Sardinië een nieuw vorm van energieopslag, met CO2 als werkvloeistof. In een gesloten systeem comprimeert Energy Dome CO2 als elektriciteit duurzaam en goedkoop is.
De nu operationele pilot met de CO2-batterij op Sardinië heeft een capaciteit van 4 megawattuur en kan 2,5 megawatt aan het net leveren. Energy Dome realiseerde deze installatie binnen 1 jaar.
Het meest herkenbare deel van het concept is de dome, een opblaasbare zak vol CO2 die op het formaat van de pilot aardig lijkt op een blaashal voor tennisbanen. De overige hoofdonderdelen van het concept zijn een compressor, een turbine en tanks voor de opslag van gecomprimeerde CO2 bij hoge (superkritische) druk.
Op uren dat het aanbod van duurzame elektriciteit groter is dan de vraag, slingert Energy Dome de compressor aan en comprimeert het de CO2 uit de dome tot 70 bar. Als de vraag naar elektriciteit toeneemt, expandeert de startup de superkritische CO2 over de turbine en levert het de opgeslagen energie terug aan het elektriciteitsnet. De CO2 komt dan niet vrij maar wordt bij (atmosferische druk) bewaard in de dome. Als de dome vol is, is de CO2-batterij dus ‘leeg’.
Hoe groot durf je een ballon met pure CO2 te maken?
Mede op basis van parallelle opslag van de warmte die ontstaat bij het comprimeren claimt Energy Dome een rendement van 75% tot 80% voor het opslaan en weer terugleveren van elektriciteit.
Als dat inderdaad lukt, is dat een nette score. Beter dan de 60% tot 70% die de Britse startup Highview Power noemt voor een vergelijkbaar concept dat energie opslaat in vloeibaar gemaakte lucht. Voor beide concepten geldt dat ze werken met bekende techniek die nauwelijks afhankelijk is van schaarse materialen. Voor beide concepten geldt ook dat het vermogen (de compressoren en turbines) en de opslagcapaciteit (de tanks) onafhankelijk van elkaar te optimaliseren zijn.
Het voordeel van pure CO2 is dat het al bij 70 bar en 30 graden superkritisch is. In deze staat is het volume ruim 400 keer kleiner dan bij atmosferische druk. Vloeibare lucht bevat nog iets meer energie dan superkritische CO2 maar voor de productie van vloeibare lucht zijn duurdere installaties nodig. Een nadeel van CO2 is dat het niet mag ontsnappen, vandaar de dome. Vloeibare lucht kun je na expansie gewoon afblazen, en opnieuw ‘uit de lucht’ onttrekken tijdens het opslaan van energie.
Het meest kenmerkende element van Energy Dome is dus meteen ook de zwakste plek van het concept. Hoe groot kun je een zak met CO2 maken? Hoeveel land neem je daarbij in beslag? En hoe borg je dat de CO2 niet door veroudering van de dome of door vandalisme ontsnapt? Over deze kern van de zaak geeft de website van de startup helaas nog weinig prijs.
Bron: Energy Dome / Imagecredit: Energy Dome
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
Ontdek meer van WattisDuurzaam.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Als ik het goed begrijp is deze oplossing dus tweeledig: Onttrekken van CO2 uit de lucht (al is het een druppel op de gloeiende plaat qua totaal volume, maar toch is het uit de lucht), en kan het als buffer worden gebruikt om de energiebehoefte op het net te stabiliseren.
Super gaaf idee. En qua vandalisme, etc: Indien ze gebruik maken van oude mijnschachten of andere diep-ondergrondse bestaande locaties. Dan kan dit netjes uit het zicht en minder gevoelig voor externe factoren worden opgeborgen. Als we nucleaire centrales kunnen beveiligen, moet dat hier ook mee kunnen.
Als de CO2 zou ontsnappen; Ja, balen. Maar aan de andere kant is het al uit de lucht onttrokken in de eerste plaats.