Doemdenken helpt nooit
In aanloop naar Rio +20, de klimaatconferentie die komende maand in Rio de Janeiro zal plaatshebben (+20 jaar na de eerste VN klimaattop, ook in Rio) een beschouwing in Trouw.
Hierin vergelijkt René Grotenhuis, Directeur van hulporganisatie Cordaid, twee kampen; de doemdenkers en de wegkijkers. De doemdenkers zien de huidige samenleving als totaal onhoudbaar en sturen daarom aan op een algehele reset van het economische systeem, de wegkijkers denken dat ook de huidige kaders uiteindelijk naar een duurzame wereld om te buigen zijn.
Het moet gezegd, beide benamingen zijn weinig flatteus. Zelf schaar ik me in het kamp van de wegkijkers en aan die term neem ik dan ook de meeste aanstoot. Groei van welvaart als drijfveer om te werken aan een betere toekomst is niet direct iets om je voor te schamen.
Het wensbeeld van het andere kamp bestaat in (erg grove lijnen) uit een kleinschalige, liefst rurale samenleving. Een situatie waar je naar mijn idee pas uitkomt als zich veel grotere doemscenario’s (nucleaire oorlog, komeetinslag, etc.) hebben voltrokken. Zelfs dan zal de gezonde drang naar groei er weldra voor zorgen dat grote multinationals terugkeren om de wereld opnieuw comfortabel maken.
Zelfs na alweer vier jaar van de zwaarste crisis in de recente geschiedenis hebben we het nog steeds best goed, de blijvende aandacht voor duurzame initiatieven is daarbij zeer bemoedigend. Het slot van het verhaal van Grotenhuis is dan ook lastig te duiden; Zijn de wegkijkers niet juist de zieners die gaan werken aan de duurzame rechtvaardige toekomst?
Bron: Trouw
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
Ontdek meer van WattisDuurzaam.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
