De dijken moeten sterker, zonder klimaatverandering te versterken
Belangenvermelding: Namens We-Boost was ik betrokken als duurzaamheidsadviseur en EMVI-schrijver voor Mekante Diek.
Waterschap Rivierenland laat de Waaldijk tussen Tiel en Waardenburg versterken. Het project is gegund aan de aannemerscombinatie Mekante Diek, een samenwerking van Ploegam, Van Oord en Dura Vermeer.
De kans op extreme weersomstandigheden neemt toe dankzij klimaatverandering. De afgelopen weken is Nederland er helaas aan herinnerd dat de risico’s van hoogwater niet alleen aan de kust spelen.
Om onze woningen, bedrijven, infrastructuur en landbouw te verdedigen tegen zeespiegelstijging en hoogwater in de rivieren, werken de Nederlandse waterschappen en Rijkswaterstaat samen in het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP). Voor 2050 moet zeker 1.300 kilometer aan dijken op de schop om te voldoen aan de huidige waterveiligheidsnormen.
Tegelijkertijd gaan in reactie op voortschrijdend klimaatinzicht mogelijk ook die waterveiligheidsnormen zelf op de schop. Waterbescherming is en blijft voor Nederland hoe dan ook een enorme en continue opgave.
Klimaatmitigatie en klimaatadaptatie gaan niet direct hand in hand
In het klimaatdebat gaat nog altijd veel energie verloren aan de onbenullige stelling dat we beter de dijken verhogen dan investeren in duurzame energie en CO2-reductie. Het moet allebei. Extremer hoogwater is niet het enige beroerde effect van klimaatverandering. Een sterke dijk helpt niets tegen perioden van droogte, niets tegen oprukkende on-Europese ziektes en niets tegen de geopolitieke onrust als gevolg van mislukte oogsten, bosbranden of onleefbare hitte elders op de wereld.
Bijzonder onhandig is dat het versterken van honderden kilometers aan Nederlandse dijken, in voorbereiding op klimaatverandering, zelf ook flink dreigt bij te dragen aan klimaatverandering.
Voor bredere, hogere en sterkere waterkeringen zijn damwanden (doorgaans staal), dijkbekleding (vaak beton) en heel veel grondverzet (meestal diesel) nodig. De productie, het transport en de verwerking van materialen die de dijk sterker maken, veroorzaken zonder maatregelen dus een enorme CO2-uitstoot. Het is daarom goed te zien dat waterschappen in aanbestedingen voor dijkversterkingsprojecten nadrukkelijk meerwaarde toekennen aan reductie van de CO2-uitstoot.
Gebiedseigen grond, emissievrije uitvoering en efficiënt materiaalgebruik
De versterking van de Waaldijk tussen Tiel en Waardenburg maakt deel uit van het hoogwaterbeschermingsprogramma. De dijk aan noordzijde wordt de komende jaren over een lengte van ruim 19 kilometer verbreed, verhoogd en/of met damwandconstructies versterkt om aan de huidige veiligheidsnorm te voldoen.
De combinatie Mekante Diek heeft de opdracht verworven met een maximale score op het kwaliteitsplan. “Waterschap Rivierenland heeft ons vier keer een rapportcijfer 10 gegeven, op de onderwerpen samenwerking, bouwlogistiek, duurzaamheid en constructies”, zegt Dick Baars, projectdirecteur namens de combinatie. “Daar zijn wij trots op. Wij kijken er naar uit om samen met het waterschap het project te realiseren.”
De mooie score op ontwerpoptimalisaties behaalde de combinatie onder meer met een substantiële besparing op de meest CO2-intensieve materialen in de constructies.
Op bouwlogistiek viel het optimale hergebruik van lokaal aanwezige grond en klei en het transport van materialen per schip in plaats van over de weg in de smaak. Op duurzaamheid scoorde onder meer de inzet van elektrisch materieel. Ploegam, Dura Vermeer en Van Oord hebben de afgelopen jaren al vroeg geïnvesteerd in materieel op accu en zetten die ervaring door in dit werk, dat in 2023 van start gaat. In 2026 moet het dijktraject aan de hoogwaterveiligheidsnorm voldoen.
Bron: HWBP, Ploegam, Waterschap Rivierenland / Imagecredit: Dura Vermeer
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
Ontdek meer van WattisDuurzaam.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
