Mine Kafon: Landmijnen opruimen met windenergie

Ondanks het internationale verdrag van Ottowa, dat het produceren en gebruiken van landmijnen verbiedt zijn er nog steeds grote aantallen landmijnen ergens in de wereld begraven. Helaas worden ze nog steeds ingezet. De reden dat krijgsmachten zo van het ding houden is meteen ook de reden dat alle andere mensen ze zo verachten. Ze zijn namelijk onzichtbaar en kunnen vele decennia later nog steeds hun dodelijke kracht tentoon spreiden.

Dit is een bijdrage van trouwe lezer Ivo – waarvoor onze hartelijke dank! Hebt u zelf zin ook eens een stuk voor Wattisduurzaam.nl te schrijven? U bent van harte welkom, kijk hier voor de mogelijkheden!

Kinderleed door antipersoneelsmijnen

Zo kan dus het probleem ontstaan dat kinderen gaan spelen op een veld dat vol ligt met mijnen. Antipersoneelsmijnen zijn er op gericht volwassen mannen te verminken zodat de verminkte persoon door twee kamaraden moet worden opgehaald. Zo zijn er plotsklaps 3 personen uitgeschakeld. Allemaal natuurlijk heel erg handig in de oorlogsvoering, maar vanuit humaan perspectief gezien vooral heel heel erg akelig. Gezien de mijnen bedoeld zijn tegen volwassen mannen en kinderen simpelweg een stuk dichter bij de grond zijn, zijn de gevolgen van een antipersoneelsmijn voor kinderen dus ook veel groter.

Grote organisaties zijn over de hele wereld bezig mijnen te ruimen, denk aan de VN, Defensie en vredelievende organisaties. Probleem is dat dit nogal een prijzige aangelegenheid is. De meeste antipersoneelsmijnen liggen in toch ietswat onderontwikkelde landen en gebieden waar de lokale overheden geen middelen hebben om te ruimen. Men is dus afhankelijk van bovengenoemende buitenlandse hulporganisaties. Die, als ze al kunnen helpen, komen met enorme en afschrikwekkende bomb-proof machines. Hiermee ploegen ze complete velden om, ongeacht wat er ooit op heeft gestaan.

Mine Kafon: bal met frisbees

Nu het alternatief: de Mine Kafon. Ontwikkeld door Massoud Hassani, een Afgaanse jongeman die aan de Design Academy in Eindhoven zijn studie heeft kunnen doen. De Mine Kafon bestaat uit een bal in het midden, daar steken enkele tientallen bamboestokken met aan de uiteindes een soort verende borden. De bal die nu ontstaan is wordt door de wind voortgedreven over (helaas alleen) vlakke velden.

Doordat de bal steeds op één van de “borden” steunt komt daar voldoende gewicht om een antipersoneelsmijn te doen ontploffen. Elke keer dat de Mine Kafon een mijn heeft doen ontploffen raakt hij een stok kwijt, door het open ontwerp heeft Hassani het voor elkaar gekregen de rest intact te laten. De bal kan dus rustig doorrollen, op naar de volgende mijn. Totdat er te veel stokken weggeblazen zijn en er weer nieuwe ingedraaid moeten worden. De centrale bal blijft altijd intact. In die centrale bal zit een GPS-chip die de bewegingen van de bal constant doorgeeft aan een website. Zo kan men dus zien welke paden al geveegd en dus veilig te belopen zijn.

Het grootste voordeel van de Mine Kafon is het simpele ontwerp. De lokale bevolking kan de bal prima zelf in elkaar schroeven wanneer ze de onderdelen hebben gekregen. Zelfs met andere materialen zal de bal waarschijnlijk nog steeds prima kunnen werken. Zo kan de arme lokale bevolking van mijn-bezaaide landen eindelijk het heft in eigen hand nemen.

Crowdfunding

Hassani heeft via de crowdfunding website Kickstarter geld verzameld voor meer onderzoek naar de Mine Kafon. Dat leverde hem binnen een maand ruim honderdduizend pond op. Op het moment is hij bezig met een versie die er iets anders uitziet, niet langer een bal, maar een soort karrenwiel. Het blijft echter op hetzelfde werkingsprincipe steunen.

Een alternatief met een luchtje

De Belgische organisatie Apopo heeft ratten op weten te leiden tot ware mijn-snuffelaars. Inmiddels trainen ze de lokale bevolking in Mozambique en Ghana om Afrikaanse ratten af te richten tot HeroRAT’s. De organisatie heeft inmiddels al ruim 700.000 km2 vrijgegeven.

Via: De Ingenieur & Mine Kafon & Apopo
ImageCredit: Rissmu @ sxc.hu