CoolPlanet Bio-fuels: Biobrandstof met een negatieve CO2-emissie
De populariteit van brandstof uit biomassa heeft in de afgelopen jaren vele ups & downs gekend. In eerste instantie leek het fantastisch; CO2 neutrale, hernieuwbare energie. Toen men wat kritischer keek bleek de productie echter ten koste te gaan van voedsel. Minder fantastisch. Het proces van CoolPlanet maakt gebruik van bio-afval, legt CO2 voor lange tijd vast én kost naar verwachting (van CoolPlanet zelf) slechts ± 40 cent per liter. Toch weer fantastisch.
/Update 11 juli 2013 (Oorspronkelijk gepubliceerd op 4 november 2012):
In Trouw vandaag een stuk over een Deens onderzoek, waarin wordt gesteld dat klimaatverandering is af te remmen door het (onvolledig) verbranden van bomen. Door verbranding met een laag gehalte aan zuurstof blijft er veel houtskool over die in de grond wordt geploegd en zo koolstof vastlegt, koolstof die eerder als kooldioxide uit de lucht door de boom was vastgelegd.
Als er nieuwe bomen groeien, die ook weer grootschalig de fik in gaan en het proces zo een tijd je doorgaat dan is het inderdaad denkbaar dat het aandeel broeikasgassen in de atmosfeer iets afneemt. Wel jammer is het totale gebrek aan businesscase. Dat doet Cool Planet een stuk beter, vandaar opnieuw in de aandacht. Lees hieronder hoe je met een denkstapje extra ook nog wat kunt verdienen aan deze vorm van geo-engineering.
/Einde update.
Eerste, tweede, derde en vierde generatie biobrandstoffen
De negatieve geluiden rond biomassa hebben er toe geleid dat men is gaan spreken over verschillende ‘generaties’ biobrandstoffen. De eerste generatie betreft brandstoffen die direct gewonnen worden uit voedsel, bijvoorbeeld bio-ethanol uit mais of biodiesel uit koolzaad. Wellicht wat on-ethisch maar wel makkelijk te produceren.
De tweede generatie maakt gebruik van afval dat ontstaat bij de productie bij voedsel en oneetbare biomassa. Bijvoorbeeld pyrolyse van gras en houtsnippers of opwerking van frituurvet. Bij de derde generatie gaat het vooral om algen en wieren, gewassen die zowel direct als indirect (door gebruik van landbouwgrond) niet met de voedselproductie concurreren. Synthetische brandstoffen die gemaakt worden uit bijvoorbeeld (duurzaam geproduceerd) waterstof en afgevangen CO2 worden wel eens als vierde generatie biobrandstof genoemd maar eigenlijk komt er weinig ‘bio’ meer aan te pas.
2e generatie biobrandstoffen + CO2-opslag
Bij het groeien nemen planten koolstofdioxide op. Maak je van deze planten biobrandstoffen dan wordt de opgenomen CO2 weer uitgestoten. Over de hele linie zijn biobrandstoffen daarom CO2-neutraal.1 Het idee van CoolPlanet gaat nog een stap verder: het bedrijf gaat uit van oneetbare biomassa die voor de helft wordt omgezet in autobrandstof. De andere 50% wordt biochar, een houtskool-achtig goedje dat grotendeels bestaat uit koolstof in vaste vorm. Met een nabewerkingsstap wordt de biochar opgewerkt tot een soort kunstmest die met landbouwgrond vermengd kan worden. De vaste koolstof blijft naar verwachting tot wel 100 jaar in de grond aanwezig, CoolPlanet durft het dan ook aan zijn brandstof aan te prijzen als CO2-negatief. De meer je verbruikt hoe schoner de lucht wordt.
Bron: Phys.org
Meer info: Coolplanetbiofuels.com
1. Voor het gemak vergeten we hier het gebruik van (vaak fossiele) energie voor het bewerken van het land, het produceren van kunstmest, transport, etc.
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
Ontdek meer van WattisDuurzaam.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
In dit filmpje betoogt de beste man dat er een brandstof bestaat die, door het gehele proces, CO2 neutraal of zelfs een negatieve uitstoot heeft van het GHG. Mijn vraag hierbij is: denkt u dat het klopt wat deze onderzoeker zegt?
Je verbouwt dus planten op grond A en gebruikt delen van deze planten om sterke mest te produceren, die in staat is om onvruchtbare grond B om te zetten in vruchtbare grond. Deze mest blijft 100 jaar in de grond zitten.
Wat mij onduidelijk is, hoevaak en -veel er van die mest nodig is om grond B vruchtbaar te houden. Ik neem niet aan dat die mest 100 jaar de grond blijft bevruchten, als er op die grond wordt verbouwd. Ook grond A raakt uitgeput, en moet worden bemest.
De man heeft het over een verdubbeling van de vruchtbare landbouwgrond, elke keer als er een hectare grond wordt geoogst. Maar, klopt dit wel?
Zoals ik het concept begrijp blijft de biochar – met de daarin opgeslagen koolstof/vermeden co2-uitstoot – tot honderd jaar in de grond zitten. Dat lijkt min of meer plausibel en is inderdaad uit te leggen als negatieve CO2-emissie. Wel blijft het natuurlijk een salespitch, zeer terecht dus dat je de stellingen met enige reserves benadert.
Dat de biochar ook werkt als kunstmest is hierbij een leuke bijkomstigheid, dat effect zal inderdaad vast geen 100 jaar voortduren. Maar goed ook, want het dwingt boeren om steeds weer nieuwe biochar door de grond te ploegen.
Met elke oogst worden dus opnieuw broeikasgassen vanuit de lucht opgeslagen als vaste koolstof in de grond. Verdubbelen van de beschikbare landbouwgronden zal snel een keer ophouden maar de grond die er is wordt er vermoedelijk inderdaad steeds iets beter van.
In dit filmpje betoogt de beste man dat er een brandstof bestaat die, door het gehele proces, CO2 neutraal of zelfs een negatieve uitstoot heeft van het GHG. Mijn vraag hierbij is: denkt u dat het klopt wat deze onderzoeker zegt?
Je verbouwt dus planten op grond A en gebruikt delen van deze planten om sterke mest te produceren, die in staat is om onvruchtbare grond B om te zetten in vruchtbare grond. Deze mest blijft 100 jaar in de grond zitten.
Wat mij onduidelijk is, hoevaak en -veel er van die mest nodig is om grond B vruchtbaar te houden. Ik neem niet aan dat die mest 100 jaar de grond blijft bevruchten, als er op die grond wordt verbouwd. Ook grond A raakt uitgeput, en moet worden bemest.
De man heeft het over een verdubbeling van de vruchtbare landbouwgrond, elke keer als er een hectare grond wordt geoogst. Maar, klopt dit wel?
Zoals ik het concept begrijp blijft de biochar – met de daarin opgeslagen koolstof/vermeden co2-uitstoot – tot honderd jaar in de grond zitten. Dat lijkt min of meer plausibel en is inderdaad uit te leggen als negatieve CO2-emissie. Wel blijft het natuurlijk een salespitch, zeer terecht dus dat je de stellingen met enige reserves benadert.
Dat de biochar ook werkt als kunstmest is hierbij een leuke bijkomstigheid, dat effect zal inderdaad vast geen 100 jaar voortduren. Maar goed ook, want het dwingt boeren om steeds weer nieuwe biochar door de grond te ploegen.
Met elke oogst worden dus opnieuw broeikasgassen vanuit de lucht opgeslagen als vaste koolstof in de grond. Verdubbelen van de beschikbare landbouwgronden zal snel een keer ophouden maar de grond die er is wordt er vermoedelijk inderdaad steeds iets beter van.